Metoda leczenia zaburzeń rytmu serca zwana kardioneuroablacją nerwu błędnego, inaczej „odnerwianiem” serca, to jedna z dostępnych alternatyw dla wszczepienia stymulatora serca. Głównym celem tego rodzaju zabiegów jest ułatwienie funkcjonowania pacjentom, u których występuje nadmierna wolność tętna, nagłe omdlenia spowodowane przez niespodziewane zatrzymanie pracy serca, a także zaburzenia przewodnictwa pomiędzy przedsionkami a komorami, które są wynikiem zbyt intensywnej aktywności nerwu błędnego. Procedura kardioneuroablacji stanowi ważne rozszerzenie możliwości terapeutycznych, szczególnie dla młodszych pacjentów.
Ale co to dokładnie jest kardioneuroablacja?
Kardioneuroablacja to zabieg mający na celu zmienić układ nerwowy serca w celu modyfikacji jego pracy. Wykorzystuje się do tego małoinwazyjną technikę ablacyjną. Zabieg realizowany jest poprzez wprowadzenie elektrod do wnętrza serca przez żyłę udową w pachwinie. Jedna z elektrod kierowana jest do szyi, gdzie lokalizowany jest nerw błędny, a stymulacja tego nerwu powoduje przerwę w pracy serca. Druga elektroda wykrywa układ nerwowy w sercu. Dzięki impulsom dostarczanym przez elektrody następuje odnerwienie serca, co eliminuje nieprawidłowe impulsy nerwu błędnego, które są przyczyną zatrzymania pracy serca i omdleń – tłumaczy prof. dr hab. n. med. Sebastian Stec, kardiolog i elektrofizjolog ablacyjny, praktykujący ten sposób leczenia w Polsko-Amerykańskich Klinikach Serca w Dąbrowie Górniczej.
Autonomiczny układ nerwowy odpowiedzialny za unerwienie serca składa się z dwóch części: przywspółczulnej (parasympatycznej) i współczulnej (sympatycznej). Pierwsza z nich odpowiada za spowolnienie pracy serca, aktywuje się głównie podczas snu i odpoczynku. Druga natomiast, przyspiesza pracę serca podczas intensywnych treningów fizycznych lub silnego i nagłego stresu. Jeżeli jeden z tych układów zacznie dominować, może to prowadzić do zbyt wolnej lub zbyt szybkiej pracy serca – problem ten można rozwiązać poprzez wykonanie zabiegu kardioneuroablacji.